کد مطلب:68901 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:244

غدیر در دعاها و زیارات











آرزوی هر شیعه است كه ای كاش زمان به عقب برمی گشت و در غدیر حاضر بود و با مولایش دست بیعت می داد و به آنحضرت تبریك می گفت. ای كاش امیرالمؤمنین علیه السلام اكنون زنده بود، و هر ساله در روز غدیر به حضورش شرفیاب می شدیم و با او تجدید بیعت می كردیم و بار دیگر به او تهنیت می گفتیم.

تحقق این آرزو چندان مشكل نیست. زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام در نجف اشرف و حضور در حرم مطهر آنحضرت و عرض ادب به ساحت قدس او و سخن گفتن با او از صمیم جان و باز گفتن این آرزوی قلبی در پیشگاهش از نظر شیعه، تجدید بیعت حقیقی و تبریك و تهنیت واقعی است. سلام غدیر به آن دوم شخصیت عالم وجود كه صدای ما را می شنود و پاسخ ما را می دهد در حكم حضور در بیابان غدیر و بیعت با دست مبارك اوست.

امام صادق و امام رضا علیهماالسلام سفارش اكید فرموده اند[1] كه تا حد امكان در روز

[صفحه 202]

غدیر كنار قبر امیرالمؤمنین علیه السلام حاضر باشیم و این یادبود عظیم را در حرم صاحب غدیر بپا كنیم. حتی اگر نمی توانیم در حرم او حاضر شویم در هر جایی كه باشیم كافی است به سوی مزار با صفایش اشاره كنیم و به او سلامی دهیم و قلب خود را در حرم او حاضر كنیم و با مولایمان سخن بگوییم، كه او سلام ما را سلامی گرم می دهد و دست بیعت ما را با دستان یداللهی خویش می فشارد.

این یادبود سالانه، تجدید خاطره ی غدیر و بیعت مجدد با صاحب آن است، و از زمان ائمه علیهم السلام تا كنون همواره برگزار شده است. سالانه هزاران نفر در شب و روز غدیر در حرم امیرالمؤمنین علیه السلام حضور یافته اند و بند رقّیت او را بدست مباركش زینت گردن خود ساخته اند و به صاحب اختیاری مطلق او بر همه ی هستی شان افتخار نموده اند، و این را بعنوان بیعت با فرزندش حضرت قائم آل محمد عجل اللَّه فرجه تلقی نموده اند.

امام هادی علیه السلام- در سالی كه معتصم عباسی آنحضرت را از مدینه به سامرا تبعید كرد- در روز غدیر به نجف آمدند و در حرم جدشان امیرالمؤمنین علیه السلام حضور یافتند و زیارت مف صلی خطاب به آنحضرت انشا فرمودند.[2] این زیارت دوره ی كامل عقاید شیعه درباره ی ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و فضایل و سوابق و محنتهای آنحضرت را بیان می كند. در اینجا جملاتی از این زیارت را كه تجدید عهدی با عقاید ریشه دارمان است و نیز برخی دعاها كه در آن مسئله ی غدیر مطرح شده است می آوریم:



صفحه 202.





  1. عوالم: ج 3:15 ص 220.
  2. بحارالانوار: ج 97 ص 360.